Η έπαυλη βρίσκεται στον οικισμό της Ετιάς κοντά στο οροπέδιο του Χανδρά. Η Ετιά γνώρισε άνθηση την περίοδο της Ενετοκρατίας, όπως και οι οικισμοί του Χανδρά, των Αρμένων, της Βόιλας και της Ζήρου, που αναπτύσσονται γύρω από το οροπέδιο. Η χρονολόγηση της έπαυλης παραμένει ασαφής, ενώ ανήκε πιθανότατα στην οικογένεια De Mezzo, σύμφωνα με το οικόσημο στο υπέρθυρο της εισόδου. Το κτίριο έχει φρουριακό χαρακτήρα με αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες αναγεννησιακού στυλ και ανάγλυφα διακοσμητικά θέματα με φανταστικές συνθέσεις και προσωπεία. Η κάτοψη είναι ορθογώνιου σχήματος και το κτίριο διαιρείται σε τρία επίπεδα. Διέθετε αύλειο χώρο και θολωτές αποθήκες.

Στους Οθωμανικούς χρόνους η έπαυλη έγινε έδρα του διοικητή. Την περίοδο αυτή πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις στο κτίριο, όπως η προσθήκη λουτρού και η αποχέτευση. Η έπαυλη μετατράπηκε σε πεδίο μάχης κατά την περίοδο της Επανάστασης του 1821, με αποτέλεσμα την καταστροφή της στέγης και άλλων μερών του κτιρίου. Σε κατάρρευση τμημάτων του ορόφου και των εξωτερικών κτισμάτων οδήγησε ο σεισμός του 1856. Το 1959 η έπαυλη κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο.