Το νότιο τμήμα της περιοχής ορίζεται από φαράγγια με απότομες πλαγιές που καταλήγουν στη θάλασσα του Λιβυκού Πελάγους. Τα φαράγγια αναπτύσσονται σχεδόν παράλληλα το ένα με το άλλο, οριοθετώντας περιοχές, προσφέροντας πρόσβαση από την ορεινή ενδοχώρα προς τις ακτές.
Ο κατακερματισμός του αναγλύφου δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες απομόνωσης για την ανάπτυξη μεγάλης ποικιλίας ενδημικής χλωρίδας και πανίδας. Τα τοπία των φαραγγιών εναλλάσσονται από ήπια σε απόκρημνα και από άνυδρα σε κατάφυτα με νερά κατά μήκος της ίδιας διαδρομής ενός φαραγγιού.
Η περιοχή διαθέτει τουλάχιστον 9 φαράγγια, εκ των οποίων τα μισά είναι προσβάσιμα από το ευρύ κοινό, ενώ 2 τουλάχιστον απαιτούν εμπειρία και εξοπλισμό.
Το εμβληματικό Φαράγγι της Σαμαριάς βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και αποτελεί κάθε χρόνο προορισμό για μεγάλο μέρος του φυσιολατρικού κοινού. Η διάσχιση του απαιτεί πεζοπορία 6 -7 ωρών, ενώ προσφέρει μια ολοκληρωμένη εμπειρία εξερεύνησης της φύσης και του πολιτισμού της περιοχής. Το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης, της Αράδαινας, του Ίμπρου, του Ίλλιγα και το Σφακιανό φαράγγι θεωρούνται βατά και ξεχωρίζουν για το τοπίο και την πλούσια βλάστηση. Το φαράγγι της Τρυπητής και του Κλάδου είναι από τα πιο δύσβατα και απαιτούν εμπειρία και εξοπλισμό.
