Το σπήλαιο βρίσκεται στις ανατολικές πλαγιές του Ψηλορείτη, στο οροπέδιο της Νίδας, σε υψόμετρο 1.498μ και σε απόσταση 20 χλμ από τα Ανώγεια. Το Ιδαίο Άντρο, ο τόπος ανατροφής του Δία, θεωρήθηκε για αιώνες ιερός χώρος όπως φανερώνουν τα αμέτρητα αφιερώματα και ευρήματα. Είτε ως λίκνο και τόπος ανατροφής του θεού, είτε ως χώρος κατοίκησης και λατρείας, το σπήλαιο μεταφέρει στον επισκέπτη το μήνυμα της διαχρονικής παρουσίας του ανθρώπου στις ορεινές περιοχές του νησιού. Το 1982 ξεκίνησε συστηματική αρχαιολογική έρευνα από τους αρχαιολόγους Γιάννη και Έφη Σακελλαράκη φέρνοντας στο φως ευρήματα που μαρτυρούν την κατοίκηση του στην Νεολιθική περίοδο, την πρώτη λατρευτική του χρήση κατά την 2η χιλιετία π.Χ. και τη συστηματική χρήση του κατά τους Γεωμετρικούς και Αρχαϊκούς χρόνους 10ο – 6ο αι. π.Χ.. Αγγεία, περίτεχνα σκεύη, ειδώλια, ελεφαντοστέινες σφραγίδες, κοσμήματα, περιδέραια με ημιπολύτιμους λίθους, χρυσά μικρογραφικά αγγεία και χάλκινες αναθηματικές ασπίδες με παραστάσεις είναι μερικά από τα σημαντικά αφιερώματα του ιερού.