Το σπήλαιο βρίσκεται εντός του Αγιοφάραγγου σε κοντινή απόσταση από τον σπηλαιώδη ναό του Αγ. Αντωνίου. Παρά τη μικρή του είσοδο, το σπήλαιο έχει ευρύχωρο κυρίως θάλαμο και οπή στην οροφή που επιτρέπει τον αερισμό και φωτισμό του. Στο βάθος του σπηλαίου σώζονται τμήματα κτισμάτων, πιθανώς για την εξυπηρέτηση λειτουργικών αναγκών.

Θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό για την ιστορία του ασκητισμού στην Κρήτη και ειδικότερα των Αστερουσίων. Η παράδοση θέλει το σπήλαιο ως χώρο συνάθροισης 300 ερημιτών μια φορά το χρόνο, την ημέρα της Ανάστασης, καθώς τις υπόλοιπες μέρες του έτους οι αναχωρητές δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους.