Η Μονή βρίσκεται στο δυτικό ορεινό τμήμα της περιοχής σε υψόμετρο 250μ. Είναι ένα από τα σημαντικότερα και μεγαλύτερα μοναστήρια της Κρήτης, με μετόχια σε αρκετές περιοχές των Αστερουσίων. Ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα, ενώ η ονομασία της πιθανώς συνδέεται με την εικόνα της Μονής Οδηγών της Κωνσταντινούπολης. Την περίοδο της Επανάστασης του 1821 και του 1866 η Μονή καταστρέφεται από τους Οθωμανούς λόγω της ενεργής συμμετοχής της στον αγώνα.

Το μοναστήρι είχε φρουριακό χαρακτήρα με ισχυρή οχύρωση, ίχνη της οποίας διακρίνονται μέχρι σήμερα. Μέσα στους αιώνες προστίθενται κτίσματα όπως ο πυλώνας της εισόδου χρονολογημένος σύμφωνα με επιγραφή το 1568, το ελαιοτριβείο του 17ου -18ου αι., η τράπεζα του 1782, ο πύργος του Ξωπατέρα του 19ου αι., βοηθητικοί χώροι και κτίσματα του 18ου -19ου αι. και και το ηγουμενείο στις αρχές του 20ου αι.

Το καθολικό είναι δίκλιτο με νάρθηκα, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Τόσο ο κυρίως ναός όσο και ο νάρθηκας τοιχογραφήθηκαν τον 14ο αιώνα. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απεικονίσεις αγίων και ασκητών. Μεγάλης καλλιτεχνικής και ιστορικής αξίας είναι οι 4 δεσποτικές εικόνες του τέμπλου που φιλοτεχνήθηκαν από τον σημαντικό ζωγράφο της Κρητικής Σχολής Άγγελο.