Η Μονή βρίσκεται στον οικισμό του Αγ. Ιωάννη σε κοντινή απόσταση από τα Καπετανιανά. Ο σπηλαιώδης ναός που αποτελεί το καθολικό του μοναστηριού ιδρύθηκε πιθανώς το 1360. Πάνω από τον ναό υπάρχουν λαξευμένες σπηλιές που χρησιμοποιήθηκαν ως κελιά από τους μοναχούς. Στον αύλειο χώρο υπάρχουν διαμορφώσεις με πεζούλες, ένα νέο κτίσμα με κελιά και ο τάφος ενός μοναχού.

Στον χώρο του μοναστηριού έχουν εντοπιστεί λείψανα αρχαίου Ασκληπιείου, μια κοντινή πηγή, ενώ η ροή του νερού από τον βράχο πιθανώς συσχετίστηκε με τη λατρεία και τις θεραπευτικές ιδιότητες του θεού. Η συσχέτιση της ιερότητας του χώρου με την ίαση ασθενειών συνεχίστηκε και στους χριστιανικούς χρόνους. Η συνέχεια αυτή επιβεβαιώνεται και από τον τοιχογραφικό διάκοσμο του ναού με παραστάσεις θεραπευτών και γιατρών αγίων, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, και οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός. Μέχρι πρόσφατα πιστοί που αναζητούσαν θεραπεία σε προβλήματα υγείας επέλεγαν να κοιμηθούν την νύχτα στις πεζούλες του μοναστηριού για να ιαθούν. Η διαδικασία αυτή παραπέμπει στην πρακτική της εγκοίμησης που ασκούνταν στα Ασκληπιεία της αρχαιότητας.

Το μοναστήρι διέθετε ενεργή αδελφότητα μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα.